Europa e ka kaluar kulmin e flukseve të emigracionit, por nuk mund të pakësojë përpjekjet e saj për t’u marrë me këtë çështje, tha kreu i Qendrës Ndërkombëtare për Zhvillimin e Politikave të Emigracionit (ICMPD) Michael Spindelegger.
ICMPD është një organizatë ndërkombëtare, që mbështet qeveritë dhe institucionet në zhvillimin dhe zbatimin e strategjive afatgjata për të menaxhuar dhe qeverisur emigracionin.
“Nuk jemi më në një situatë të jashtëzakonshme”, tha Michael Spindelegger, duke reflektuar mbi flukset kulmore të emigracionit të viteve 2015-2016 në zyrën e agjencisë në Vjenë, duke shtuar: “Por me gati një milion kërkesa për azil përsëri vitin e kaluar, nuk mund të përballojmë të qetësohemi.”
Pavarësisht një rënieje të madhe të emigracionit të parregullt në BE këtë vit, emigracioni mbetet një çështje politike e vështirë në shumë vende.
Michael Spindelegger, ish-eurodeputet nga Austria, ka qenë në krye të ICMPD për gati një dekadë, tha se BE-ja ende ka nevojë për një qasje “të balancuar dhe krijuese” ndaj politikës së emigracionit.
Spindelegger shprehu mbështetje për modelet e reja të emigracionit, siç është plani kontrovers i Italisë për të procesuar aplikimet e azilkërkuesve në Shqipëri – një iniciativë që ai e përshkroi si “inovative” dhe ligjërisht të ndryshme nga skema e Ruandës e Mbretërisë së Bashkuar.
“Dallimi kryesor është se Italia mbetet përgjegjëse. Janë autoritetet e tyre që drejtojnë procesin,” tha ai. “Nëse kjo funksionon, mund të jetë një model për vendet e tjera europiane.”
I pyetur në lidhje me propozimet nga vende si Danimarka, që e kanë parë vendin të përballet me Konventën Europiane për të Drejtat e Njeriut, Spindelegger ishte i hapur.
“Të gjithë janë të ftuar të eksplorojnë mënyra inteligjente dhe moderne të trajtimit të emigracionit,” tha ai.
Për të frenuar emigrimin e parregullt, Danimarka ka zbatuar një përzierje politikash, nga pagesa e emigrantëve për t’u kthyer në vendet e tyre të origjinës, deri te i ashtuquajturi “ligji i getos”, që synon të kufizojë përqendrimin e pakicave etnike në lagje të caktuara.
Danimarka dhe Italia publikuan një letër të hapur – të mbështetur nga një numër i vogël vendesh të tjera të BE-së – duke kritikuar Gjykatën Europiane të të Drejtave të Njeriut se kishte shkuar “tepër larg” në interpretimin e ligjit mbi çështjet e emigracionit.
Pakti i Emigracionit i BE-së: jo i përsosur, por i rëndësishëm
Pakti i Emigracionit dhe Azilit i BE-së i ratifikuar së fundmi – vite në përgatitje – ka shkaktuar përçarje midis shteteve anëtare, me Hungarinë, Poloninë dhe Holandën që shprehën kundërshtim të fortë.
Megjithatë, Spindelegger e quajti paktin një “hap të madh përpara”, duke hedhur poshtë pretendimet se po shkatërrohet.
“Gjithmonë ka kundërshtim në Europë. Fakti që arritëm një përparim pas kaq shumë vitesh bllokimi është një sukses në vetvete”, vuri në dukje ai.
Ai theksoi se iniciativat kombëtare si ajo e Italisë nuk bien ndesh me paktin, i cili ka të bëjë kryesisht me përmirësimin e procedurave të azilit dhe forcimin e kontrolleve kufitare.
Vendet e sigurta dhe kthimet e sirianëve
Lidhur me çështjen e diskutueshme të kthimit të emigrantëve në vendet e konsideruara “të sigurta”, Spindelegger theksoi kompleksitetin e debatit – veçanërisht në lidhje me Sirinë.
“Varet shumë nga zhvillimet në terren”, tha ai. “Në pjesë të Sirisë, veçanërisht përgjatë bregdetit të Mesdheut, kushtet mund të jenë duke u përmirësuar, por ne kemi nevojë për garanci reale për mbrojtjen e pakicave.”
Ai u bëri thirrje shteteve të BE-së të angazhohen drejtpërdrejt me autoritetet siriane, përpara çdo ndryshimi më të gjerë të politikave, duke paralajmëruar kundër vendimeve të parakohshme.
Ministrat e BE-së do të takohen në Luksemburg javën e ardhshme për bisedime mbi emigracionin dhe azilin. / Euronews
Postimi ” Kriza e emigracionit në Europë e ka kaluar kulmin, por mbetet ende një problem i madh ” eshte marre nga Revista Monitor.
