Është një fakt i zymtë i jetës në shekullin e 21-të që skena kryesore e një konference biznesi është vendi ku shuhen mosmarrëveshjet e mëdha. Evente të tilla janë përkeqësuar si pasojë e distancës së krijuar nga konferencat virtuale.
Kështu, ishte paksa tronditëse të shikoje një panel diskutimi biznesi online plot me papajtueshmëri të palëkundur nga të dyja palët.
Me sa duket, debati u përqendrua te një ndarje e mendimeve mbi autonominë e punonjësve, e cila do të zgjerohet ndërsa tendenca për punë më fleksibël po rritet.
Kjo ndodhi në një konferencë të Financial Times, gjatë një sesioni mbi pyetjen nëse puna hibride midis shtëpisë dhe zyrës mund të funksionojë realisht.
Tre nga katër folësit ishin pjesë e një konsensusi bindës se para pandemisë, pjesa më e madhe e jetës së punonjësve me jakë të bardhë nuk kishte qenë fleksibël, madje kishte qenë çnjerëzore dhe joproduktive. Tani, Covid ka ngulur një kryq mirëseardhjeje në zemrën e atyre që vlerësojnë prezencën në zyrë, nga ora nëntë deri në pesë, nga e cila nuk ka kthim prapa.
Ann Francke, shefe ekzekutive e Institutit të Menaxhimit Charter të Mbretërisë së Bashkuar, ishte avokatja më energjike e idesë se pandemia ka detyruar një modernizim të vonuar të punës dhe punëdhënësit “e iluminuar” e dinin se t’i japësh stafit më shumë liri për të përshtatur punën me jetën në shtëpi nxit punonjës më besnik dhe më produktiv.
Errol Gardner, nënkryetar global i konsulencës në EY, paralajmëroi “të pailuminuarit” se një sondazh i fundit global i EY tregoi se 54 për qind e punonjësve mund të largoheshin nga puna nëse nuk u jepej e drejta për të dhënë mendimin e tyre se ku dhe kur duhet të punonin.
Mosmarrëveshja filloi kur biseda shkoi te frika se një fleksibilitet i tillë mund të dëmtonte biznesin. Laura Laltrello, zëvendës-presidente në konglomeratin amerikan Honeywell, tha se ajo kishte arritur të ndërtonte marrëdhënie të mira me klientët përmes Zoom, sepse ata kishin mundësi ta njihnin atë më personalisht nga takimet që ajo zhvillonte nga shtëpinë e saj.
Në këtë pikë, anëtari i katërt i panelit ndërhyri.
Neville Koopowitz, shefi ekzekutiv i kompanisë së sigurimit Vitality në Mbretërinë e Bashkuar, tha se t’u bësh me dije klientëve se po punoni nga shtëpia ishte e pranueshme për disa takime biznes-me-biznes “deri në një masë të caktuar”, por duhej të kishte kufizime në lirinë e punonjësve në disa pozicione.
“Ne marrim 20,000 telefonata në javë në qendrat tona të thirrjeve dhe klientët tanë nuk do të jenë aq të lumtur nëse ne vendosur që X, Y dhe Z mund ta marrin pushim pjesën ndërmjet orës tre dhe katër dhe, për këtë arsye, ne nuk mund t’i përgjigjemi telefonatave të tyre”, tha ai.
“Ne duhet ta shohim botën përmes syve të klientëve tanë. Në fund të fundit, janë ata që paguajnë rrogat tona.”
Ai kishte provuar një model pune hibrid, ku stafi duhej të vinte në zyrë vetëm dy ditë në javë. Por, ai ka një biznes që duhet ta drejtojë.
“Ann,” i tha ai Francke, “realiteti është se kur drejton këto organizata të mëdha, ke një përgjegjësi ndaj klientëve të tu… nuk është aq e thjeshtë sa të kesh fleksibilitet të plotë carte blanche”.
“Nuk po e them këtë!” kundërshtoi Francke. Të gjitha provat treguan se punonjësit e angazhuar dhe besnikë u shërbenin klientëve më mirë, tha ajo, dhe pandemia kishte ekspozuar shumë mendime të menaxhimit të “shekullit të kaluar”.
“Ann,” ia ktheu Koopowitz, duke thënë se të pasurit e një orari rigoroz se kur stafi mund t’u shërbejë klientëve nuk e bën një punëdhënës “drakonian”.
Dhe kështu vazhdoi diskutimi.
Si përfundim, nuk kishte fitues, përveç atyre që shikonin. Ata morën një pasqyrë të vogël mbi dilemat e mëdha që po fillon të krijojë puna hibride.
Francke ka të drejtë kur thotë se studimet tregojnë që punonjësit janë më produktivë kur janë të lumtur. Nuk ka nevojë për një karikaturë Dilbert për të kuptuar se shumë nga praktikat tradicionale të punës ishin të pakuptimta.
Megjithatë, Koopowitz po shprehte frikën që shumë punëdhënës kanë për epokën e re të autonomisë së punonjësve që Covid po imponon. A mund të jetë një kompani e sigurt se, gati dy vjet pas pandemisë, klientët do të tolerojnë akoma një punonjës të shpërqendruar nga zilja e derës ose që flet përmes një linje të dobët interneti nga shtëpia e tij?
A mundet një firmë të trajnojë punonjësit e rinj në mënyrë të përshtatshme, kur kaq pak nga ata më të vjetrit janë ende në zyrë? A është vërtet i mundur bashkëpunimi efektiv në një mjedis hibrid pune? Shumë kompani do ta kalojnë eventualisht këtë proces, por siç vuri në dukje Francke, më shumë se dy të tretat e menaxherëve në Mbretërinë e Bashkuar ende nuk janë trajnuar për të menaxhuar punën hibride. Derisa të jenë, bota e re e punës do të shtrojë shumë më tepër pyetje sesa përgjigje.
