Çdo ditë e më tepër dëgjoj për njerëz të cilët zhvendosen sa më larg qendrave të qyteteve, larg zhurmës dhe ndotjes. E gjithë kjo për një jetë sa më të qetë në periferi. Madje disa, ata që nuk i tolerojnë fare, zgjedhin vila të vogla afër fshatrave bashkë me fermën e tyre të mbushur me lloj lloj kafshësh. Personalisht, gjithmonë më ka pelqyer të jetoj në vende të gjalla, me tinguj të llojeve e intensiteteve të ndryshme, pra me pak fjalë siç do ti quanin njerëzit, në ato “vatrat e zhurmshme” të qytetit.
Me thënë të drejtën, të zgjohesh në mëngjes me disa të bërtitura fëmijësh që luajnë apo prej borive të trafikut të rënduar, nuk është edhe aq keq. Në fund të fundit nuk do të vonohesh në shkollë sepse alarmi ishte fikur nga ti në pavetëdije. E ndërsa zbret poshtë pallatit, fillimisht ndeshesh tek-tuk me ndonjë tjetër pallat 10-katësh në ndërtim e sipër, të rrethuar nga të katërta anët me kamionë e vinça.
Si të mos mjaftonte vetë trafiku i mëngjesit ku të gjithë nxitojnë për në shkollë a në punë, janë edhe këto mjete relativisht jo të vogla që japin kontributin e tyre. Pa dashur, ti gjendesh në mes të një kaosi me shoferë të frustruar dhe bën sytë katër për rrugëdaljen më të afërt duke falenderuar veten që zgjodhe të ecësh në këmbë. Me shpresë mendon se do të arrish në kohën e duhur në mësim dhe nuk do marrësh si çdo ditë 1001 kritika, por edhe sot jo. Teksa futesh në klasë vëren se profesori nuk duket gjëkundi dhe pëshpërit e lehtësuar “Ja hodha edhe sot”.
Gjatë pushimit ndërmjet orëve, ndodh që ndonjëherë të merr uria dhe vendos ta thyesh me diçka të vogël në marketin afer. Sapo futesh brenda, boom… “Majoneza qenka bërë 330 lekë nga 200. Çmenduri!!”, “Si të mos mjaftonte ngritja e naftës, tani do na lënë dhe pa bukë!”. Në atë moment fillon e ndihesh në faj por as vetë nuk e kupton se pse. Ndoshta prej atyre dy syve të pafajshëm të asaj vajzës së vogël që janë ngulur tek çokollata jote. Ndoshta sepse e ëma e saj po pret dëshpërimisht që ti të largohesh sa më shpejt nga marketi. Si pa kuptuar vjen mbrëmja dhe e ndjen të nevojshme të konsumosh një pije në barin e preferuar me shoqërinë për të folur rreth ditës. Si çdo fundjavë, muzika e lartë ka marrë rolin kryesor dhe në njëfarë mënyre duke i vënë njerëzit ndërmjet dy zgjedhjeve : të vazhdojnë të qëndrojnë e ta shijojnë atë apo të marrin rrugën e kthimit. Pas një dite të lodhshme si fizikisht ashtu edhe psikologjikisht, si rrallëherë vendos të kthehesh më herët se zakonisht në shtëpinë tënde të dashur, në flluskën tënde të paqes e qetësisë. Mezi pret të shtrihesh në krevatin tënd që të duket sikur keni nja një vit që jeni ndarë e të mbulohesh kokë e këmbë për një qetësi absolute. Në atë moment levizja më e vogël do të ishte e tepërt. Po tani çfarë? Nga vjen kjo zhurmë?! Frymëmarrja po fillon të bëhet bezdisëse dhe shqetësuese. Në fakt nuk është frymëmarrja, është diçka më e madhe se aq…
Dalina Mekshi
Universiteti Mesdhetar Shqipërisë
Programi i studimit: Komunikim dhe Marrëdhënie me Publikun
Maj, 2022
