Rreth 13 milionë italianë dhe 2.2 milionë të huaj janë në rrezik varfërie apo përjashtimi social. Thënë ndryshe jetojnë në familje ku pjesa më e madhe janë të papunë apo në gjendje të rënduar ekonomike. Kjo është një nga të dhënat që del nga raporti vjetor mbi ekonominë e emigracionit i Fondacionit Leone Moressa.
Duke u mbështetur në të dhënat e Eurostat, italianët në rrezik varfërie përbëjnë 22.6% të popullsisë mbi 18 vjec; ndërsa te të huajt niveli ngjitet deri në 44.4%. Nga ana tjetër, ndarja mes vendasve dhe të huajve, është e theksuar dhe në nivel europian: rreziku për varfëri për të huajt në Bashkimin Europian është mesatarisht në 40.4% kundrejt 19.5% të vendasve.
Rreziku i varfërisë për të huajt nuk ka të bëjë dhe aq shumë me mungesën e punës, se sa me llojin e saj, që shpesh sjellin më pak të ardhura. Emigrantët në Itali, në vitin 2019, shënonin një përqindje punësimi prej 61.1 – në moshat nga 15 deri në 64 vjec. Një nivel më i lartë në krahasim me atë të italianëve që ishte 58.8%.
Gjatë pandemisë në vitin 2020 u humbën 176 mijë vende pune të qytetarëve të huaj, të cilat u rifituan vetëm pjesërisht në vitin 2021 – 53 mijë prej tyre.
Të huajt e punësuar në Itali janë 2.25 milion, me një nuvel punësimi në vitin 2021 prej 57.8%. më i ulët se ai i italianëve që ishte 60.2%.
Nëse shihet vetëm klasa punëtore, rreziku i varfërisë në Europë, sipas Eurostat, është 7.9% për vendasit dhe 20.8% për të huajt. Në Itali, 80% e qytetarëve zotërojnë shtëpinë e tyre kryesore, mesatarja e BE-së është 74.3%, ndërsa emigrantët pronarë janë 18.4%, vlera më e ulët në Europë, mesatarja e BE-së është 28.4%.
Edhe të ardhurat e deklaruara nga italianët dhe të huajt zbulojnë pabarazi: mesatarisht 22 mijë euro në vit për frymë për italianët dhe 12.758 euro për të huajt, të cilët paguajnë mesatarisht 2.585 euro në vit tatim mbi të ardhurat personale.
Burimi: ScanTv.
Ripublikimi mund të bëhet vetëm kundrejt citimit të autorësisë dhe burimit origjinal.
